Máxima Zorreguieta @ Dutch Babes

http://rapidshare.com/files/136590908/Maxima-10-8-2008-brons-ruben_houkes-Holland_heineken_huis-peking-divx.avi

Máxima Zorreguieta (Buenos Aires (Argentinië), 17 mei 1971), sinds haar huwelijk genoemd Prinses Máxima der Nederlanden, is de echtgenote van Willem-Alexander Prins van Oranje. Officieel is haar volledige aanduiding Hare Koninklijke Hoogheid Máxima Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, mevrouw van Amsberg, maar in het dagelijks taalgebruik wordt ze kortweg Prinses Máxima genoemd. Samen met Prins Willem-Alexander heeft ze 3 dochters, Amalia, Alexia en Ariane.

Jeugd en vroege carrière

Prinses Máxima werd geboren op 17 mei 1971 als eerste dochter van Jorge Zorreguieta en Maria del Carmen Cerutti. Ze kreeg later nog twee broertjes en een zusje; Martin, Juan en Ines. Tevens heeft ze drie halfzusters uit een eerder huwelijk van haar vader; Dolores, Maria en Angeles. Máxima groeide op in een vrij bescheiden appartement in de straat Uriburu, in de gegoede wijk Barrio Norte in Buenos Aires. De familie bracht de zomervakanties door in Mar de Plata. De wintersportvakanties was de familie Zorreguieta in het eigen vakantiehuisje in Bariloche, een bekend Argentijns vakantieoord, waar ook prins Bernhard geen onbekende was en waar Máxima jaren later ook met Willem-Alexander ging skiën.

Máxima doorliep de middelbare school op het Northlands College in Buenos Aires, een op Britse aristocratische tradities geënte opleiding. Na het afronden van een studie economie aan de Universidad Cátolica Argentina werkte ze van 1995 tot 2000 in New York voor achtereenvolgens de banken HSBC, Dresdner Kleinwort Benson en Deutsche Bank. In april 1999 ontmoette ze tijdens een feest in Sevilla de Nederlandse kroonprins Willem-Alexander. Samen met Willem Alexander bracht Máxima in augustus 1999 een vijfdaagse vakantie door in het Argentijnse vakantie-oord Bariloche. Tijdens die vakantie werd Willem-Alexander voorgesteld aan de ouders van Máxima. In de Nederlandse pers verschenen daarop de eerste speculaties over een mogelijke liefdesrelatie. Een klein jaar later verhuisde Máxima naar Brussel.

Verloving

Kort nadat bekend werd dat de relatie met Willem-Alexander serieus was, kwam de Nederlandse pers er achter dat de vader van Máxima, Jorge Zorreguieta, staatssecretaris van Landbouw was in de gevreesde militaire dictatuur, ook bekend als de Vuile Oorlog", van Jorge Videla in Argentinië (april 1976 tot en met maart 1981), waarbij duizenden mensen gedwongen verdwenen. Willem-Alexander had in reactie daarop de pers naar een brief van oud dictator Videla verwezen als bron van informatie. Ook kwam de pers erachter dat de ouders van Máxima de voorbije dictatuur achteraf nog openlijk steunden.

In Nederland werd geprotesteerd tegen een huwelijk van de kroonprins met de dochter van deze man, van wie vermoed werd dat hij tenminste op de hoogte was van de excessen die zich tijdens zijn ministerschap voordeden. Een onderzoek, via een geheime opdracht van minister-president Wim Kok aan prof. dr. Michiel Baud, had als conclusie dat Zorreguieta op de hoogte moet zijn geweest van deze gedwongen verdwijningen maar dat het "praktisch uit te sluiten is" dat Zorreguieta in de periode van zijn regeringsdeelname "persoonlijk betrokken is geweest bij de repressie of schending van de mensenrechten". Willem Alexander bevestigde tijdens een interview dat hij wist dat zijn schoonvader van tenminste één gedwongen verdwijning op de hoogte was (deze persoon was volgens Willem-Alexander weer terug gevonden), waarmee hij de resultaten van het onderzoek bagatelliseerde. Met tact van Wim Kok en diplomaat Max van der Stoel werd voorkomen dat Jorge Zorreguita in ieder geval bij het huwelijk van zijn dochter, aanwezig was.

Tijdens de bekendmaking van de verloving zei Máxima over de rol en steun van haar vader aan de dictatuur, dat haar vader van niets geweten zou hebben en juist zijn best deed voor de landbouw en in een later interview noemde Máxima de conclusie van prof.dr. Michiel Baud slechts "zijn mening".

Om Máxima in te wijden in het hofleven en haar etiquette en protocol bij te brengen werd hofdame Lieke Gaarlandt aangesteld.

Huwelijk

Op 17 mei 2001, haar dertigste verjaardag, is Máxima Zorreguieta bij Koninklijk Besluit het Nederlanderschap verleend op grond van artikel 10 van de Rijkswet op het Nederlanderschap. Dit was noodzakelijk, omdat zij door haar huwelijk lid zou worden van het Koninklijk Huis en voor dit lidmaatschap het Nederlanderschap een vereiste is.

Op 3 juli 2001 aanvaardde de Verenigde Vergadering van de Staten-Generaal een door de regering ingediende wet tot het verlenen van toestemming aan de Prins van Oranje om met Máxima Zorreguieta in het huwelijk te treden.

Bij Koninklijk Besluit van 25 januari 2002, nummer 41, is bepaald dat Máxima met ingang van het tijdstip van de voltrekking van het huwelijk met de Prins van Oranje in de adelstand wordt verheven waarbij haar de titels Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau worden toegekend met het predicaat Koninklijke Hoogheid. Toenmalig minister-president Wim Kok verklaarde, dat er geen bezwaar tegen was dat zij in het maatschappelijk verkeer De Prinses van Oranje wordt genoemd. Dat Máxima in de adelstand is verheven en twee eigen titels heeft, wil niet zeggen dat zij en haar man niet als De Prins en Prinses van Oranje kunnen worden aangeduid. Het is zelfs gebruikelijk dat de gevoerde titel(s) van de man door diens vrouw als titre de courtoisie wordt gevoerd, onverminderd haar (eventuele) eigen adellijke titels. Dit kan overigens ook andersom, dat wil zeggen dat de man de naam en eventuele titels van zijn vrouw voert.

Bij het volgende Koninklijk Besluit van 25 januari 2002, nummer 42 werd aan Prinses Máxima een eigen wapen en een onderscheidingsvlag toegekend.

Op 2 februari 2002 voltrok de burgemeester van de gemeente Amsterdam, Job Cohen, het huwelijk in de Grote Zaal van de Beurs van Berlage te Amsterdam. De kerkelijke inzegening vond plaats in de Nieuwe Kerk, door dominee Carel ter Linden.

Miljoenen tv-kijkers, in binnen- en buitenland, waren getuige van twee wel heel bijzondere momenten:
ten eerste: Máxima's tranen tijdens Argentijnse tangomuziek – het gevoelige nummer Adios Nonino ("Dag Vadertje") – uitgevoerd door Carel Kraayenhof. Het tweede moment was de balkonscène met de Kus.

Gezin
Prinses Catharina-Amalia
Zie Catharina-Amalia der Nederlanden voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 18 juni 2003 werd via een e-mailbericht bekend dat prinses Máxima al enige maanden zwanger was. Dit werd diezelfde dag nog door de Rijksvoorlichtingsdienst bevestigd. Medio januari 2004 zou de bevalling volgen. Het e-mailbericht, afkomstig van prinses Máxima, en in het Spaans en het Engels gesteld, was gericht aan familie en vrienden. Zij schreef dat ze een eenling verwachtte en dat zij en haar echtgenoot opgetogen waren. Business Nieuws Radio maakte de inhoud van het bericht openbaar. Hoe het e-mailbericht bij de radiozender terecht kwam is niet bekend.

Op 7 december 2003 werd de prinses 's ochtends opgenomen in het Ziekenhuis Bronovo in Den Haag, alwaar zij om 17.01 uur van een dochter beviel. Prinses Catharina-Amalia was 52 centimeter lang, en woog 3310 gram.

Om 19.00 uur werden bij het Indisch Monument in Den Haag 101 saluutschoten afgevuurd door een batterij 25-ponders van de Gele Rijders. Ook te Den Helder, Willemstad (Curaçao) en Oranjestad (Aruba), werden 101 saluutschoten afgevuurd. Diezelfde avond verliet prinses Máxima het ziekenhuis om verder thuis in Villa De Eikenhorst te Wassenaar te herstellen van de bevalling en van een toch wel problematische zwangerschap, waarin de prinses vanwege complicaties 10 weken bedrust had moeten houden.

De volledige naam van de prinses is Catharina-Amalia Beatrix Carmen Victoria.
Prinses Alexia
Zie Alexia der Nederlanden voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op zondag 19 december 2004 werd door de Telegraaf op de voorpagina bekend gemaakt dat prinses Máxima zwanger zou zijn. De krant meldde dat ze dit nieuws uit betrouwbare regeringsbronnen hadden vernomen, en dat de zwangerschap nog erg pril zou zijn. Omdat de zwangerschap de kritieke dertien weken nog niet gepasseerd zou zijn, zou het prinselijk paar nog wachten met de officiële aankondiging. De Rijksvoorlichtingsdienst wilde niet inhoudelijk reageren en een geplande ontmoeting met de Vereniging Verslaggevers Koninklijk Huis werd door het paar afgezegd. Op dinsdag 28 december gaf de Rijksvoorlichtingsdienst dan toch een communiqué uit waarin de tweede zwangerschap officieel werd bevestigd. Op zondag 26 juni 2005 om 10:30 uur meldde de Rijksvoorlichtingsdienst dat de prinses was opgenomen in het Bronovo-ziekenhuis in Den Haag in afwachting van de geboorte van haar tweede kind. Om 14:40 uur beviel Máxima van een dochter. Volgens de Rijksvoorlichtingsdienst was de baby kerngezond, woog ze bij haar geboorte 3490 gram en was zij 50 centimeter lang. Volgens de gynaecoloog verliep de bevalling op natuurlijke wijze, de bevalling is niet ingeleid. De naam van de nieuwe prinses, derde in de lijn van troonopvolging, werd op dinsdag 28 juni bekendgemaakt: Alexia Juliana Marcella Laurentien.

Prinses Ariane
Zie Ariane der Nederlanden voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 25 september 2006 werd bekendgemaakt dat Máxima voor de derde keer zwanger was. Op dinsdag 10 april 2007 beviel zij om 21:56 uur van een dochter. Bij de geboorte woog het kind 4.135 gram en was het 52 centimeter lang. De nieuwgeboren prinses is vierde in lijn van de troonopvolging. Moeder en dochter verlieten de volgende ochtend het ziekenhuis.

Op 13 april 2007 werd de naam van de nieuwe prinses bekendgemaakt: Ariane Wilhelmina Máxima Ines.

Maatschappelijke taken

Nog voor haar huwelijk met kroonprins Willem-Alexander is Máxima begonnen met een intensieve verdieping in de Nederlandse maatschappij, door middel van een inburgeringscursus. Al vrij snel na haar kennismaking met Willem-Alexander begon zij met het leren van de Nederlandse taal en moest zij zich verdiepen in allerlei aspecten van de samenleving, zoals de geschiedenis, het staatsrecht, de rol van het koningshuis en de Nederlandse gebruiken en gewoonten. Nadat hofdame Lieke Gaarlandt Máxima had geleerd over het protocol en de etiquette, werd in 2002 Pien Zaaijer, hoofd van de afdeling Bestuur en Wetgeving van het ministerie van Binnenlandse Zaken, als persoonlijk adviseur van de prinses aangesteld.

Tijdens een kennismakingstournee door Nederland in de maanden voor haar huwelijk leek zij te genieten van de overweldigende belangstelling van de media. In het eerste jaar na haar huwelijk zette zij haar kennismakingstournee voort op de Nederlandse Antillen en Aruba.

Prinses Máxima nam de tijd om zich te bezinnen op haar rol binnen de monarchie en de samenleving. Zij wilde daarmee voorkomen in dezelfde valkuilen te stappen als wijlen haar schoonvader prins Claus, die in zijn pogingen om een zinvolle maatschappelijke carrière op te bouwen, regelmatig opliep tegen de beperkingen die door de ministeriële verantwoordelijkheid gesteld worden aan leden van het Koninklijk Huis. De algemene opvatting was dat prinses Máxima meer vrijheid moest worden gegund dan haar schoonvader destijds kreeg.

Al snel werd duidelijk dat Máxima had aangegeven iets met vrouwen uit het buitenland te willen doen, waarop de commissie PaVEM in het leven is geroepen. Sinds september 2003 is de prinses lid van deze commissie (Participatie van Vrouwen uit Etnische Minderheden) die de regering adviseert op gebied van integratie van minderheden. Zij lijkt zich vooral te concentreren op vraagstukken rond de integratie van allochtone vrouwen. Deze commissie kwam echter negatief in het nieuws toen enkele allochtone vrouwen eruit waren gestapt. dit deden zij naar eigen zeggen omdat zij het gevoel hadden als een soort "excuus allochtoon" gebruikt te worden en dat wanneer zij zelf ideeën hadden, zij deze alleen mochten uitvoeren onder de naam PaVEM. Ook zeiden deze vrouwen dat zij niet zelf met de pers mochten praten. De pers meldde ook dat de conclusies niets nieuws aan informatie brachten. Na deze kritiek besloot Paul Rosenmöller, die ook lid was van de commissie, het geld dat hij als lid kreeg terug te storten. Hij is de enige die op de kritiek reageerde.

Aan het einde van haar introductieprogramma gaf zij op 14 februari 2005 een televisie-interview aan het programma NOVA. Daarin blikte zij terug op haar eerste jaren in Nederland en gaf zij haar visie op de integratie van allochtonen. Het programma trok 2,6 miljoen kijkers, een record voor het programma.

Máxima is beschermvrouwe van het Oranje Fonds. Ook ondersteunt ze haar schoonmoeder en echtgenoot veelvuldig in het uitoefenen van hun officiële verplichten. In oktober 2004 nam ze zitting in de Raad van State waar koningin Beatrix voorzitter van is. Prins Willem-Alexander heeft al sinds zijn achttiende zitting in de raad. Het is bij de wet vastgelegd dat het staatshoofd voorzitter is en de troonopvolg(st)er op zijn of haar achttiende jaar zitting in de raad krijgt. In 2005 is Máxima lid geworden van de groep adviseurs van de VN-commissie voor het Internationale jaar van het Microkrediet en beschermvrouwe van Scouting Nederland. Zij volgde wijlen Prins Claus op. Ze is de doopmeter van Prins Sverre Magnus van Noorwegen.