Hannah Hoekstra straalt in Volgens Robert als Jasmijn, de jonge vrouw die het hoofd van dokter Robert Finkelstein compleet op hol brengt.
Hannah Hoekstra (1987) is een Nederlandse actrice die vooral bekend is door haar rol in de film Hemel, waarin ze de titelrol voor zich nam, met onder meer Hans Dagelet en Rifka Lodeizen. Voor deze rol ontving ze in 2012 een Gouden Kalf. Vanaf 2013 is ze verbonden aan het Nationale Toneel.
Dutch babe Hoekstra studeerde in 2010 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunst academie (van 2006-2010). Tijdens haar opleiding liep Hoekstra stage bij NTGent in de voorstelling Underground (regie Johan Simons).
In het voorjaar 2010 speelde Hoekstra in de voorstelling Late avond idealen (sic) geregisseerd door Sanne Vogel (Vogelfabriek). In het najaar 2010 was zij te zien in de Winterparade-voorstelling Sneeuwmeisjes. In 2011 was Hoekstra naast Anneke Blok en Anne-Wil Blankers te zien in de voorstelling J@loezie. In 2012 speelt zij in Midzomernachtdroom bij het Nationale Toneel.
Filmografie Hannah Hoekstra
APP (film) (2013) - Anna
Freddy, een leven voor de brouwerij (2013) - Charlene
Volgens Robert (2013) - Jasmijn
Sunday Baby (2012) - HKU afstudeerfilm Loulou Peren
Hemel (2012) - Hemel
Mees Kees (2012) - Marie Louise
Mixed Up (2011-2012) - Serveerster; afl.: Angsten en fobieën, Verwachtingen, Verandering
Doodslag (film) (2012) - Judith
Flikken Maastricht (2011) - Monique Bolt; afl.: Wie zaait...
Mama (2010); regie Sanne Vogel
Hemel, in between (2010)
Theater Hannah Hoekstra
After the end/Na het einde (2011); Toneelschuur Producties, regie Joost van Hezik
Midzomernachtdroom (2011); Nationale Toneel, regie Theu Boermans
Sneeuwmeisjes (2010); regie Sanne Vogel
Late avond idealen (2010); regie Sanne Vogel
Underground (2009); NTGent, regie Johan Simons
Volgens Robert
Cast Peter Blok, Jacqueline Blom, Tjitske Reidinga en Hannah Hoekstra
Genre Komedie/drama
Speelduur 25 minuten
Première 24 februari 2013
Zender Nederland 2 (VARA)
Plot In Volgens Robert staat huisarts Robert centraal. Na 25 jaar huwelijk, 22 jaar vaderschap en 20 jaar huisartsenpraktijk belandt hij in een midlifecrisis. Na een reeks woedeaanvallen vindt zijn vrouw dat hij een tijdje op zichzelf moet gaan wonen en in therapie moet gaan. Ondertussen begint Robert echter een affaire met zijn twintig jaar jongere buurvrouw, Hannah Hoekstra.
Opvallend Volgens Robert zou eerst door het leven gaan als Dokter Robert, maar dat zou verwarring opleveren vanwege Dokter Deen. Ook titels als Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld en Fink! maakten kans, maar werden het dus niet. De naamsverandering mag dan tijdig zijn doorgevoerd, de late doorvoering van het nieuwe tijdslot bracht veel verwarring. Door de commerciële successerie Divorce zagen de publieke koppen zich genoodzaakt Robert al eerder te introduceren in je woonkamer. Jacqueline Blom liet zich daardoor 40 minuten eerder slaan dan gepland. We kunnen dokter Fink, zoals de chronisch ziek, zwak en misselijke cliënten hem noemen, elke zondag om 20.50 uur bewonderen in plaats van om 21.30 uur. Daardoor kan Robert zelf ook Divorce kijken, maar is hij wél (deels) gelijktijdig met Bellicher op de beeldbuis te zien.
Waarom wel? Intelligente humor, mooie beelden en interessante tijdsprongen maken deze eerste Volgens Robert een plezier om naar te kijken. Wij zijn enthousiast. Robert mag het dan even niet meer zien zitten, volgens ons levert dat mooie momenten op. Daarnaast is het ook wel eens leuk om Tjitske Reidinga de, vrouwelijke en pratende, dokter Rossi uit te zien hangen. Daar moest ze in haar voorgaande rol als Claire van Kampen in Gooische Vrouwen niks meer van hebben.
Blijven kijken? Ja, het belooft een prima afsluiting te worden van je standaard serie-weekend.
Hannah Hoekstra vindt bloot geen probleem
Een jaar na haar afstuderen aan de Amsterdamse Toneel en Kleinkunstacademie won ze al de belangrijkste Nederlandse filmprijs, een Gouden Kalf.
"Maar ik ben niet zo op prijzen gericht" vertelt de jonge sexy actrice in dagblad Spits.
Na haar glansrijke rol in de film Hemel probeert Hoekstra bescheiden te blijven.
"Ik moet namelijk ook gewoon nog heel veel leren. En ik hoop niet dat mensen alleen met me willen werken omdat ik het Kalf heb gewonnen."
Bloot
Inmiddels heeft Hoekstra alweer de volgende rol te pakken, die van verleidelijke buurvrouw in Volgens Robert. In de serie moet Hoekstra de nodige pikante naaktscènes spelen.
"De keuze vooraf is het moeilijkst. Ik vraag mezelf af of het bloot zijn echt iets toevoegt aan het verhaal. Natuurlijk vraag ik me ook af: wil ik dat mensen mijn naakte borsten en billen zien? Eigenlijk vind ik dat verschrikkelijk. Maar als ik eenmaal aan het spelen ben met een acteur vind ik bloot ook maar bloot."
Op de eerste draaidag voelde ze behoorlijk wat druk om haar succes een vervolg te geven.
"Ik vond het doodeng. Ik scheet in mijn broek. Mijn angst was vooral: als ik het verknal, dan ben ik misschien afgeschreven. Zo voelt het dan tenminste."
VARA verandert Dokter Robert in Volgens Robert
Na het succes van de MAX-serie Dokter Deen en de SBS 6-serie Dokter Tinus, kiest de VARA ervoor om haar nieuwe dramaserie Dokter Robert om te dopen tot Volgens Robert. Dat heeft de VARA donderdag bekendgemaakt. Net als in Dokter Deen en Dokter Tinus, staat in Volgens Robert een huisarts centraal. Ditmaal heet de hoofdpersoon Robert Finkelstein, een rol van Peter Blok. Na 25 jaar huwelijk, 22 jaar vaderschap en 20 jaar huisartsenpraktijk belandt hij in een midlifecrisis.
Na een reeks plotse woedeaanvallen moet Robert van zijn vrouw Jacqueline (Jacqueline Blom) tijdelijk op zichzelf gaan wonen. Ook wil zij dat hij in therapie gaat bij Lea Luttermeyer (Tjitske Reidinga). Ondertussen gaat Robert echter een verhouding aan met zijn twintig jaar jongere buurvrouw Jasmijn (Hannah Hoekstra).
De serie is geschreven door Mario Goos, die eerder de veelvuldig bekroonde dramaseries Oud Geld en Pleidooi maakte. Regisseur Joram Lürsen was eerder verantwoordelijk voor onder meer Vuurzee en Alles is Liefde.
Robert Kieviet, hoofd drama van de VARA, heeft hoge verwachtingen. “Met Volgens Robert laat Maria Goos opnieuw zien dat ze bij uitstek in staat is om een bijzondere comedy te schrijven, die even geestig als pijnlijk is. Niet alleen de dialogen sprankelen, maar ook de vorm is origineel en verrassend.”
De eerste aflevering van Volgens Robert is op 24 februari 2013 op Nederland 2. De serie telt acht afleveringen van 25 minuten.
Producent IDTV begint maandag met de opnames.
Hannah Hoekstra studeerde in 2010 af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunst academie.
Tijdens haar opleiding liep Hannah stage bij NT Gent in de voorstelling UNDERGROUD (regie Johan Simons). In het voorjaar 2010 speelde zij in de voorstelling LATE AVOND IDEALEN en in het najaar was Hannah te zien in de winterparade voorstelling SNEEUWMEISJES (beide geregisseerd door Sanne Vogel). In 2011 was zij te bewonderen in NA HET EINDE (Toneelschuur) en WIJ VIEREN (Harten jagers).
In 2012 speelde zij naast Anneke Blok en Anne-Wil Blankers in de voorstelling J@LOEZIE (regie Mette Bouhuijs), in datzelfde jaar speelde Hannah voor het Nationale Toneel in de voorstelling MIDZOMERNACHTSDROOM (regie Theu Boermans).
Vanaf seizoen 2013/2014 zal Hannah onderdeel uitmaken van het ensemble van het Nationale Toneel.
Hannah was te zien in televisieseries zoals FLIKKEN MAASTRICHT, FREDDY, GEREDE TWIJFEL en VOLGENS ROBERT.
In 2012 ging de speelfilm HEMEL in première. In deze door Sacha Polak geregisseerde film speelt Hannah de hoofd- tevens titelrol. Hannah was in 2012 te zien in de film MEES KEES (regie Barbara Bredero) en in 2013 zal zij te zien zijn in de film APP (regie Bobby Boermans).
Hannah won voor haar rol in HEMEL de award voor beste actrice op het VOICES Festival in Rusland, het European Film Festival in Essonne Frankrijk en het gouden kalf op het Nederlands Film Festival.
‘Volgens Robert serieuze Nipkow-kandidaat’
De tragikomedie Volgens Robert, die nu twee weken bezig is op Nederland 2 en beide keren precies 500.000 kijkers trok, is nu al een serieuze kandidaat voor de Zilveren Nipkowschijf. Dat vindt Willem Pekelder, tv-recensent van Trouw. Hij is lovend over de serie met Peter Blok. “Volgens Robert, een tragikomedie over een huisarts in een midlifecrisis, munt uit door geestige metaforen en rake dialogen. De teksten voor deze Vara-serie zijn met liefde geschreven, dat proef je uit elk woord.“
Een ander sterk punt is de herkenbaarheid, vindt Pekelder. “Mannen in een midlifecrisis zullen mild kunnen glimlachen om zoveel herkenning. Die identificatie is de tweede sterke troef van deze serie.”
Pekelder vindt het ook goed dat het hoofdpersonage, een huisarts, kritisch is over het huidige zorgklimaat. “Dat is de derde troef van deze reeks: het sociaal realisme, de kanttekeningen bij de commercialisering van de zorg. Maatschappijkritiek die gelukkig nooit de overhand krijgt, want in een tragikomedie moeten we natuurlijk vooral blijven lachen.”
“En dat kunnen we volop in deze reeks met sterke karakters, een uitstekende rolbezetting, ook in de bijrollen (wat een verschil met die andere doktersserie, Dokter Deen) en amusante filmische trucs.”
“Volgens Robert is nu al een serieuze Nipkow-kandidaat“, oordeelt hij.
Zondag 24 februari 2013 begint bij de VARA op Nederland 2 de serie Volgens Robert. Deze nieuwe dramaserie is geschreven door Maria Goos, die eerder bekroonde series als Pleidooi en Oud Geld schreef.
In Volgens Robert staat huisarts Robert centraal. Na 25 jaar huwelijk, 22 jaar vaderschap en 20 jaar huisartsenpraktijk belandt hij in een midlifecrisis. Na een reeks woedeaanvallen vindt zijn vrouw dat hij een tijdje op zichzelf moet gaan wonen en in therapie moet gaan. Ondertussen begint Robert echter een affaire met zijn twintig jaar jongere buurvrouw.
Volgens Robert, eerder bekend als Dokter Robert, wordt geregisseerd door Joram Lürsen (Vuurzee) en de hoofdrol wordt vertolkt door Peter Blok (In Therapie). Andere rollen zijn voor Jacqueline Blom, Tjitske Reidinga en Hannah Hoekstra.
Stunning newcomer Hannah Hoekstra staat ongetwijfeld binnenkort in het rijtje Grote Nederlandse Actrices met o.a. Carice van Houten, Halina Reijn en Gaïte Jansen: actrice Hannah Hoekstra. Eind maart is ze te zien in de film Hemel, die onlangs de Fipresci Award in Berlijn won. MC sprak de hoofdrolspeelster al vóór dit supersonische doorbraakmoment. Hier het interview.
Hannah Hoekstra is momenteel te zien in de film Hemel, welke zojuist de Fipresci Award in Berlijn heeft gewonnen. Waarmee we maar willen zeggen: kijk ons ‘s een briljante trendwatcher zijn. Andere bladen zijn ook onder de indruk. Het Amerikaanse filmvakblad Variety vindt regisseuse Sacha Polak a name to watch en Hannah een ‘stunning newcomer’.
Wie is Hannah Hoekstra?
“Een dromer, maar tegelijkertijd een doener. Aan de ene kant vind ik het heerlijk om in de volkomen stille bergen te lopen. Aan de andere kant kan ik ook vier dagen losgaan op een rock-’n-rolfeest.”
Hemel is je debuut, met meteen aardig wat seksscénes. Heavy?
“Ik ben op zo’n moment meer bezig met mijn rol dan hoe mijn borsten eruitzien of hoe mijn bil in beeld is tijdens de naaktscènes.”
Wat was je meest memorabele moment op de set?
“We draaiden een scène waarin ik met mijn vader (Hans Dagelet) in een cabrio over een landweg rijd. De camera zat op de auto gemonteerd. Opeens is er geen crew en geen regisseur die zegt wat je moet doen – heel spannend.”
Je filmvader Hans Dagelet is de vader van je vriendin Charlie Chan.
“Met Charlie heb ik daar vaak om gelachen. Maar ik ben dol op hem en heb totaal geen gêne gevoel, ook al was ik soms naakt in zijn bijzijn.”
Sanne Vogel
Actrice, schrijfster en filmregisseuse Sanne Vogel over haar filmische ervaringen in de bioscoop en het echte leven. Deze maand: met Hannah naar de hemel.
Heeft u ooit gehoord van het meisje dat Hannah Hoekstra heet? Het was september 2006, mijn toenmalige vriend begon zijn studie aan de Amsterdamse Toneelschool, hij had er meteen 24 nieuwe beste vrienden bij. Waaronder zijn klasgenootje Hannah Hoekstra. Ik had haar al een paar keer voorbij zien flitsen, maar nooit echt gesproken. Tot die dag dat ze in de zaal zat van een klein theatertje in IJmuiden waar ik speelde. Ze was naar de voorstelling komen kijken met wat klasgenootjes en bleef na afloop zitten.
Ze had toen nog bolle rode wangen. Vol enthousiasme ratelde ze over hoe leuk ze de voorstelling vond terwijl ze haar tweedehands laarzen uittrapte, in haar laars rook en luidkeels vertelde dat ze stinkvoeten had. Ik vond haar meteen leuk. Ik wist nog niet echt hoe dit vrolijke gekke meisje ooit actrice moest gaan worden, want ze schoot altijd in de lach, ze kon geen scène spelen zonder bijna in haar broek te plassen.
Maar ze fascineerde mij.
Ze was een jongetje met een rugzak dat luidkeels boeren liet en met haar aanwezigheid een heel gezelschap wist op te vrolijken. Ik zag haar langzaam een vrouw worden, die vier jaar dat ze op de toneelschool zat. Haar bolle rode appeltjeswangen smolten van haar gezicht en er kwam een adembenemende actrice te voorschijn.
Een aparte actrice met een geweldig gevoel voor humor, maar ook eentje die de diepte van een personage moeiteloos weet te bloot te leggen. Ik vroeg haar voor mijn voorstellingen. Ze speelde in mijn stuk Late Avond Idealen, in Sneeuwmeisjes en in mijn Villa Achterwerk serie How my sister bekom famoes. En ik zag hoe iedereen door haar gefascineerd raakte.
'Wie is dat meisje?' werd me steeds gevraagd. Dat meisje is dus Hannah Hoekstra.
Binnenkort gaat niemand me dat meer vragen, want binnenkort weet iedereen het. Binnenkort zal haar mooie hoofd covers van tijdschriften sieren, binnenkort zal haar hoofd niet meer van het witte doek te denken zijn, binnenkort zullen hordes mensen speciaal voor haar naar het theater trekken. Vanaf 29 maart kunt u haar bewonderen in de film Hemel, van de jonge regisseuse Sacha Polak. Een film die in Berlijn in première ging, prachtige internationale recensies kreeg en zelfs bekroond werd met de FIPRESCI-prijs van de internationale filmkritiek. Een hartverscheurende hoofdrol speelt het meisje Hannah Hoekstra in die film en er zullen er nog vele volgen. O ja en als u haar live wilt bewonderen ze staat ook nog eens even naast de twee grootheden Anne-Wil Blankers en Anneke Blok op de planken in de voorstelling Jaloezie.
Seks, eenzaamheid en de zoektocht naar liefde in Hemel
Hemel, het speelfilmdebuut van Sacha Polak, toont de verwarrende zoektocht van een jonge vrouw(Hannah Hoekstra) die op zoek is naar een man waarin ze haar vader kan herkennen. De woorden expliciet en ongemakkelijk typeren niet alleen het hoofdpersonage Hemel (Hannah Hoekstra), maar ook het gevoel van de film.
Veel onveilige seks zonder condoom met onbekende mannen, dat is waar Hemel zich hoofdzakelijk mee bezig houdt in de acht episodes waarin de film is opgedeeld. Hemel neemt de kijker mee in haar wereld waar grenzen vaag zijn en waar ze bij niemand een blad voor de mond neemt. Niks lijkt haar oprecht te interesseren, behalve haar vader Gijs (Hans Dagelet) met wie ze een innige band heeft.
Expliciet met een kleine e
Dat Nederlandse filmmakers vaak niet terugdeinzen voor een beetje naakt is algemeen bekend. Polak heeft met Hemel een film gemaakt die past binnen deze traditie; naakte lijvenborsten, stijve tepels en geslachtsdelen van bekende Nederlandse vrouwen en mannen worden niet geschuwd. Waarom dan toch die kleine e? Omdat de kadrering en de compositie van al dat expliciete seks en naakt aanzet tot nadenken. Het is bijvoorbeeld niet toevallig dat we Hemel een tijdje naakt in beeld zien met een pasgeschoren venusheuvel waar de scheerschuimresten op haar vagina nog op te zien zijn. Dit letterlijke blootgeven in beeld contrasteert namelijk met Hemels onbeantwoorde verlangen naar echte liefde en genegenheid. Op deze manier krijgt de worsteling van Hemel een treffende extra dimensie.
Ongemakkelijk
Afgezien van de mooie beeldcomposities die de film rijk is, heerst er toch een gevoel van ongemakkelijkheid tijdens het kijken van de film. Dat Hemel(Hannah Hoekstra) worstelt met zichzelf en met het feit dat haar geliefde vader een vrouw, Sofie, (Rifka Lodeizen) heeft gevonden waarmee hij een serieuze toekomst wilt opbouwen, zijn ook ongemakkelijke dingen. Als kijker moet je echter af en toe moeite doen om sommige situaties daadwerkelijk te geloven. Hoe innig een vader-dochter relatie ook kan zijn, de blootscène waarin Hemel als jong volwassen vrouw naakt uit bad stapt en haar netjes aangeklede vader van achter omhelst, bezorgt je kriebels.
Daarnaast zijn sommige uitspraken van Hemel, hoe raak dan ook (tegen Sofie: “Zullen we dan maar beginnen?” Sofie: “Waarmee?” Hemel: “Met in elkaar te investeren?”), gewoonweg overdreven. Hierdoor bestaat de kans dat je je als kijker nogal eens aan haar irriteert, waardoor het lastig is om met haar mee te leven. Uiteraard kunnen dit allemaal bewuste keuzes zijn geweest van de maker, met als doel de kijker ook een worsteling met zichzelf ten aanzien van de film te laten voelen.
Sacha Polak heeft met dit speelfilmdebuut aangetoond dat zij risico’s durft te nemen omtrent filmstijl die in Hemel goed hebben uitgepakt. Dat het narratief geen volledige voldoening geeft is jammer, maar als beginnend filmmaker heeft Polak wel laten zien dat ze iets in huis heeft wat nieuwsgierigheid opwekt naar haar volgende werk.
Hannah Hoekstra in eerste second screen-film APP
Hannah Hoekstra heeft de hoofdrol in de Nederlandse speelfilm APP. De thriller is de eerste bioscoopfilm waarbij gebruik wordt gemaakt van een zogenoemd second screen, waarbij aan de film gerelateerde informatie gelijktijdig op een tablet of smartphone verschijnt. Ook Robert de Hoog, Jeroen Spitzenberger, Matthijs van de Sande Bakhuyzen en Isis Cabolet zijn in de film te zien.
Via het tweede scherm volgt de kijker in de bioscoop een parallelle verhaallijn die op sleutelscènes van de film op het grote doek en het mobiele apparaat samenkomen. De kijker krijgt foto's, geluiden en extra filmscènes te zien die volledig synchroon lopen met de film en die volledig in het scenario zijn geïntegreerd.
APP is de eerste Nederlandse bioscoopfilm die gebruikmaakt van deze technologie. Op tv is second screen al veel meer ingeburgerd. "Het is een ambitieuze uitdaging om deze techniek te introduceren. De inhoud van onze film sluit naadloos aan bij deze primeur in de bioscoop", zegt coproducent Robin de Levita.
De film gaat over Anna Rijnders, de rol van Hannah Hoekstra, die zich helemaal afsluit in de wereld van apps en sociale media. Na een feest waarin ze te diep in het glaasje kijkt, ziet ze dat een onbekende een app op haar telefoon heeft gezet die alle informatie lijkt te hebben over haar situatie en die van haar vrienden. Als haar vrienden een voor een omkomen, beseft ze dat de app meer is dan een simpel handigheidje.
De opnames van APP zijn momenteel aan de gang onder regie van Bobby Boermans, die eerder korte films als Burning Passion en Broeders maakte. De film verschijnt in februari in de Nederlandse bioscoop.
Actrice Hoekstra geen moeite met naaktscènes
Hannah Hoekstra is nog maar pas afgestuurd van de Kleinkunstacademie en heeft dit jaar al een gouden kalf gewonnen. De bescheiden actrice vertelt dat ze nog veel moet leren en dat ze niet alleen gevraagd wilt worden vanwege haar Kalf.
Hoekstra heeft inmiddels weer een rol te pakken in de serie Volgens Robert. In deze serie zullen de nodige pikante blootscènes voorbij komen. Van te voren denkt de actrice veel na of de mensen haar nu echt naakt willen zien. Dat idee vindt de actrice vreselijk, maar eenmaal op de set heeft Hoekstra er geen moeite meer mee.
Hannah Hoekstra, oud-studente van de Amsterdamse Toneelschool&Kleinkunstacademie won op 5 oktober het Gouden Kalf voor beste actrice voor haar rol in de film Hemel over een meisje dat lijdt onder de verstoorde relatie met haar vader.
De Gouden Kalveren, de Grote Prijzen van de Nederlandse Film 2012 werden uitgereikt tijdens het Gala van de Nederlandse Film. De jury van de Gouden Kalf Competitie 2012 stond onder leiding van Alexander Rinnooy Kan.
Het Gala van de Nederlandse Film is de afsluiting van het 32e Nederlands Film Festival.
Hannah Hoekstra krijgt hoofdrol in APP
Hannah Hoekstra gaat de hoofdrol spelen in de Nederlandse thriller APP.
Naast Hoekstra zullen ook Robert de Hoog, Jeroen Spitzenberger, Matthijs van de Sande Bakhuyzen en Isis Cabole hun opwachting maken, meldt dagblad Metro.
APP, die in februari in de bioscopen zal verschijnen, maakt gebruik van een zogenaamd tweede scherm. De kijker kan dan op zijn of haar smartphone of tablet allerlei extra informatie en filmscènes bekijken.
De film, geregisseerd door Bobby Boermans, gaat over Anna die niks wil weten van apps en social media. Na een avondje stappen staat er ineens een app op haar telefoon die meer weet dan haar lief is.
Als haar vrienden ook nog eens één voor één omkomen, wil ze maar wat graag weer van die app af.
Een Nederlandse film zou geen Nederlandse Film zonder een flink portie seks, of in ieder geval wat blote borsten en/of billen van mooie, sexy bekende Nederlandse actrices.
Hannah Hoekstra in Hemel (2012)
Dat seks en naakt nog steeds veelvuldig voorkomt in de Nederlandse films blijkt wel door de film Hemel uit 2012. Hannah Hoekstra is in deze film meerdere malen, geheel functioneel, volledig naakt te zien.
SEKS IN DE NEDERLANDSE FILM
Tegen een film van eigen bodem zeggen we geen nee, en al zeker niet als we horen dat er een sexy actrice haar kleren uittrekt. Maar het verhaal moet niet alleen goed zijn, het oog wil ook wat natuurlijk! De nieuwste aanwinst in de rij spraakmakende Nederlandse films is Hemel, die op 29 maart in de bioscoop verschijnt. Sacha Polak, die de film regisseerde, doet in dit niets verhullende genre niet onder voor haar bekende collega's Paul Verhoeven, Monique van de Ven of Reinout Oerlemans. Sacha verfilmde onbevangen het verhaal van het jonge meisje Hemel in haar seksuele zoektocht naar liefde. En ik hoor je al denken: 'alweer een melig verhaal!' Wel, niets is minder waar! De soms choquerende beelden en provocerende uitspraken, gecombineerd met de verleidingstrucks die Hemel aanwendt, maken Hemel tot een stoere ‘must see film' voor elke man die niet wordt afgeschrikt door een beetje (veel) naakt.
Hemel is de eerste speelfilm van Sacha Polak en komt op 29 maart in Nederland in de zalen en wordt internationaal geroemd als de Nederlandse "Shame". Hoe onschuldig deze titel ook lijkt, onze stoute Hemel is het helemaal niet! De film is een typisch Nederlandse film waarin men een beetje (veel) naakt en duidelijke taal niet schuwt. Hemel (Hannah Hoekstra als Hemel op aarde...) geeft zichzelf letterlijk helemaal bloot aan de kijker en dat doet ze meer dan eens.
Hemel volgt het leven van de jonge vrouw Hemel (Hannah Hoekstra), die alleen opgroeide met haar vader, de charmante veilingmeester Gijs (Hans Dagelet). Hemel kan zich een bestaan zonder Gijs niet voorstellen en neemt andere mannen niet serieus. Die zijn alleen om te versieren, waarbij haar spel soms grensoverschrijdend en gevaarlijk is. Wanneer Gijs in Sophie (Rifka Lodeizen) zijn grote liefde vindt, moet ook Hemel in beweging komen.
De provocerende hoofdpersoon van de film ‘Hemel’ kent geen grenzen, in seks noch sociaal gedrag. De schuld van haar vader? De makers zien dat anders.
Met haar speelfilmdebuut Hemel won de Nederlandse regisseur Sacha Polak een persprijs op het festival van Berlijn. Het is een indrukwekkende eersteling, met een fysiek en psychisch heftige hoofdrol van Hannah Hoekstra. Die speelt het titelpersonage, een meisje van begin twintig van wie de moeder vroeg is overleden en die samenleeft met haar vader.
De relatie tussen Hemel en haar vader is te hecht. Hij behandelt haar op voet van gelijkheid; zij lijkt soms zijn partner in plaats van zijn dochter. Ze laat zich niets zeggen en provoceert iedereen, het liefst met seksueel expliciet taalgebruik. Maar seksuele spanning met haar vader is er niet – daarvoor heeft Hemel haar onenightstands, mannen die ze met geile grofheden oppikt in de disco. Voor liefde keert ze terug naar haar vader. Gijs – niet papa.
Het effect is des te sterker omdat hij zo aardig is – geen dronken klootzak die je als randgeval terzijde kunt schuiven. Hemels vader heeft een leuke baan in de culturele hoek, een plek als trompettist in een band, en de ene vriendin na de andere. Gespeeld door de übercharmante Hans Dagelet vormt hij het ideaal van een geslaagde babyboomer. Ik zou met alle plezier een nacht met hem doorzakken.
En toch is hij de bad guy. Ten opzichte van Hemel heeft hij volstrekt geen verantwoordelijkheidsgevoel. Hij accepteert alles, stelt geen grenzen, moppert hoogstens een beetje. ‘Ik wilde ook eigenlijk geen kinderen,’ zegt hij tegen zijn zoveelste vriendin, alsof hij daarmee voldoende is vrijgepleit. Hij is een slappe, conflictvermijdende onverantwoordelijke zak. Dat is haar probleem – niet iets inherent aan haarzelf.
Maar dat zijn de makers van Hemel niet per se met me eens. Ik zit tegenover drie vrouwen die Hemel als hun persoonlijke monster van Frankenstein in elkaar hebben gezet en tot leven gewekt. Regisseur Sacha Polak en hoofdrolspeelster Hannah Hoekstra, die allebei hun speelfilmdebuut maken, en scenariste Helena van der Meulen, die eerder tekende voor onder meer Tussenland (2002) en Bluebird (2004).
‘Ik krijg de hele tijd vragen over wat ik met Hemel wil zeggen over relaties of over de vrouw van nu,’ zegt Sacha Polak. ‘Maar dat is helemaal niet mijn insteek. Ik ben geen filmmaker die een probleem aan de kaak wil stellen. Totaal niet. Zo’n film als Doodslag, die maak ik niet.’ Helena van der Meulen: ‘Wij zijn niet van de boodschappen.’
Als je maar eet
Terug naar het begin. ‘Het begon toen Helena mijn korte film Drang zag,’ vertelt Polak. ‘Daarin spreekt een meisje seksueel expliciet in de spiegel tegen imaginaire mannen. Toen vroegen we ons af hoe het zou zijn als iemand echt zo tegen mannen zou praten.’ En dus werd de brug tussen de twee films de zin ‘ik heb een hele natte kut’ – in Drang gesproken tegen de spiegel, in Hemel tegen een jongen in een disco.
Dat Hemel alleen een vader heeft, stamt uit Polaks persoonlijke achtergrond. ‘Mijn moeder is overleden en ik ben opgevoed door mijn vader. Daarom wilde ik iets over een vader-dochterrelatie vertellen.’ Ze werkte intensief mee aan het scenario van Van der Meulen, die op haar beurt geregeld aanschoof bij de montage. De samenwerking beviel zo goed dat ze alweer aan twee nieuwe gezamenlijke projecten zijn begonnen.
Als derde leverde Hannah Hoekstra haar bijdrage aan het personage Hemel. Door lange gesprekken met Polak, door details toe te voegen of weg te laten, en door een gedeeld gevoel over wat haar personage in bepaalde situaties wel of niet zou doen.
En fysiek, doordat Hannah Hoekstra ten tijde van de opnamen erg graatmager was. Omdat, zegt ze voorzichtig, het vlak daarvoor ‘even helemaal niet goed ging’. Een moeilijk te negeren feit, omdat in de film meerdere seks- en naaktscènes voorkomen – Hoekstra schrok zelf ook toen ze de film zag. Door één zin aan het scenario toe te voegen (‘als je maar eet’, zegt de vader tegen Hemel) werd het subtiel in het verhaal verweven. Waarschijnlijk had het ook met belichting kunnen worden verdoezeld, maar, zegt Van der Meulen, ‘we gaan voor eerlijk. Zo zijn we alle drie.’
Het gesprek voelt soms alsof we het hebben over een gemeenschappelijke vriendin. Die we alle vier goed kennen, maar over wie we, zoals dat gaat, soms van mening verschillen. We zijn het er in ieder geval over eens dat Hemel zich verschuilt achter haar provocaties, haar ‘muur van grofheid’, zoals Hoekstra het noemt, en dat ze haar grenzen niet kent. ‘Ze mist ergens een enorme rem,’ zegt Hoekstra. ‘Ze moet leren nee te horen. Maar dat krijgt ze van niemand.’
Hemel houdt afstand. Door te provoceren, door persoonlijke vragen te beantwoorden met grove wedervragen, door te plagen en te flirten en door ironie – de pest van deze tijd. Aan een onenightstand vraagt ze, na de seks: ‘Wat is hemel in het Marokkaans?’ ‘Ik ben Algerijns.’ ‘In het Algerijns dan.’ En tegen de zoveelste nieuwe vriendin van haar vader: ‘Zullen we dan maar beginnen?’ ‘Waarmee?’ ‘Met investeren in elkaar.’
Met al dat bekvechten, al dat van zich af slaan, bedacht ik me, zoekt ze niet méér vrijheid, maar mínder. Ze is de omgekeerde rebel: niet vrijgevochten, maar losgeslagen. Ze schreeuwt om tegengas. Zolang ze die niet krijgt, gaat ze steeds verder. ‘Ze is iemand die in volle vaart tegen een muur aan loopt,’ zegt Van der Meulen. ‘Zoals wanneer ze bijna wordt verkracht. Ze zoekt het op. Bijna op leven en dood. Maar dat klopt wel, denk ik, want zonder de juiste intimiteit kan niemand leven.’ Je kunt haar gedrag nauwelijks grensoverschrijdend noemen, omdat niemand een grens trekt. Hemel is grenszoekend.
Het probleem: iedereen accepteert haar. Niet alleen haar vader, iedereen. Bijna niemand laat zich door Hemel op de kast jagen. Terwijl zij zich suf loopt te provoceren, kijken mensen haar meewarig aan. Dit is een vorm van acceptatie die, net als de befaamde Nederlandse tolerantie, veel weg heeft van desinteresse.
Toch wordt de vader door de drie makers verdedigd. Niet dat hij niets fout doet, maar: hij kan niet anders. Zo is hij nu eenmaal. Sacha Polak: ‘Ik neem de vader niet per se iets kwalijk. Hij is een beetje met zichzelf bezig en houdt van de mooie dingen in het leven. Hij ziet niet zoveel problemen. Ontwijkt ze, misschien.’ Ontwijkt verantwoordelijkheid. ‘Ja.’ Is dat niet een probleem voor een ouder? ‘Ja, maar hij heeft nooit een kind gewild. Toch is het leven zo gegaan. En hij heeft voor haar gezorgd, zo goed en kwaad als dat ging.’
Ook Helena van der Meulen meent dat de vader niet beseft wat hij Hemel aandoet. ‘Misschien omdat hij zo vanzelfsprekend van haar houdt. Hij accepteert haar volkomen.’ Is dat liefde? Of gemakzucht? ‘Daar kun je vraagtekens bij plaatsen. Maar hij is heel trouw. Zij kwam altijd eerst. Die vriendinnen van hem, die kwamen op de tweede plaats. Het is legitiem wat je zegt, dat hij beter had moeten weten. Maar hij heeft zelf niet door wat hij fout doet. Ik denk dat hij vindt dat hij zich juist voor haar heeft opgeofferd.’
Ook de afwezigheid van de moeder pleit volgens hen de vader deels vrij. ‘Als de moeder er was geweest, was hij een heel andere vader geweest,’ zegt Van der Meulen. ‘Ook in jouw ogen. Misschien had hij hetzelfde leventje geleid, maar was het effect op Hemel anders geweest. En misschien was hij wel een totaal andere man geworden.’ En Hannah Hoekstra: ‘De moeder had Hemel een soort zelfbescherming kunnen bijbrengen, anders dan door grof te zijn. Zij is voor mij de missing link.’
Maar ik vind dat de vader er zo te gemakkelijk vanaf komt. De moeder is dood; dat ontslaat hem niet van zijn eigen verantwoordelijkheid als ouder. Eigenlijk doen de makers hetzelfde als hun personages: ze accepteren het foute gedrag, zonder te oordelen. Ze accepteren de fouten van de vader, zoals hij de fouten van zijn dochter accepteert. Dat lijkt op liefde, maar is het niet helemaal.
Hemel is geen pamflet, zeker niet. Maar juist omdat de film individuen geloofwaardig tot leven wekt, kun je extrapoleren naar de maatschappij. Het sleutelbegrip is herkenbaarheid: daarvoor moet iemand geloofwaardig zijn, en dus een individu, en tegelijk lijken op anderen. Dat geldt voor Hemel: de personages zijn uniek, maar herkenbaar.
Het is in Hemel ook niet alleen de vader die zich onverantwoordelijk gedraagt. Ook de meeste anderen laten Hemels provocaties over hun kant gaan. En de oudere man met wie ze vreemdgaat, accepteert dat grootmoedig van zichzelf met de woorden: ‘Je hebt niet alles voor het zeggen.’ En diens vrouw accepteert het dan ook maar weer – wijsheid, waarschijnlijk, maar het telt wel op. Zo veel mensen die geen grenzen trekken – het is akelig relevant.
Hemel is niet de enige recente Nederlandstalige film die dit maatschappelijk ongemak spiegelt. Een sterk actueel voorbeeld is Nick van Fow Pyng Hu, maar denk ook aan Joy (eveneens geschreven door Van der Meulen), Lena, My Queen Karo en Het zusje van Katia – niet toevallig allemaal vernoemd naar hun hoofdpersoon. Zelfs New Kids kun je hierbij halen, op een satirische manier. Hun naam zou als geuzennaam kunnen gelden voor deze films.
Na enig aandringen willen de makers wel beamen dat ook Hemel als film een kind van zijn tijd is. ‘Natuurlijk heb je tegenwoordig veel eenoudergezinnen,’ zegt Polak. ‘Je hebt daar gewoon verschuivingen in, dat mensen bijna partners worden. Dat die ouder-kindrelatie een beetje verstoord raakt. Dat zie ik wel om me heen.’
Volgens mij is het een erfenis van de seksuele revolutie, waarin de vader is opgegroeid – dat zijn dochter Hemel heet, wijst op een hippieachtige achtergrond. Van der Meulen: ‘Daarin heb je denk ik gelijk. Ik denk dat het een soort nawee is van die eerste seksuele revolutie, met zijn vrije opvoeding, en dat die tot dit heeft geleid.’ En Hannah Hoekstra: ‘Het is niet de enige, maar wel één uitkomst van de seksuele revolutie. En dat moet voor de ouders een beetje verdrietig zijn. Want is dit nou wat ze hebben geprobeerd te bereiken?’
Er zijn meer Hemels in Nederland, bevestigt Van der Meulen. ‘Haar taalgebruik is niet normaal, maar haar gedrag eigenlijk wel. Zo zijn er zoveel van die leeftijd. Dat is Spuiten en slikken, je hele seksuele leven, voor iedereen openbaar.’ Losgekoppeld van intimiteit. ‘Dat is het. Want intimiteit heeft te maken met grenzen. Met dingen voor jezelf houden. Weten met wie je iets deelt en met wie niet.’
En die grenzen krijgt Hemel niet van haar vader. ‘Daarom moet ze afscheid van hem nemen,’ zegt Van der Meulen. ‘In ieder geval als de halve partner die ze in feite is. Je kan zeggen dat de film hierover gaat: dat het uitgaat met haar vader. Zodat Hemel een eigen leven kan opbouwen met een partner die wel bij haar past.’
Dat lijkt in de film te gebeuren als haar vader serieus wordt over een nieuwe liefde en aan Hemel vraagt het huis uit te gaan. ‘Dat is een daad van liefde,’ zegt Van der Meulen. ‘Ook al zie je dat het Hemel ontzettend pijn doet. Je zou kunnen zeggen dat ze allebei eindelijk volwassen worden.’
Want, zoals Hannah Hoekstra het formuleert: ‘Gijs was net zo kinderachtig als Hemel. Als hij het voorbeeld is van volwassen zijn, dan snap ik dat ze problemen heeft.’
En zo haal ik toch een boodschap uit de film, ook al hebben de makers die er niet in gestopt. Hemel gaat inderdaad over volwassen worden. Maar niet van het kind, maar van de ouder. De kinderen van de seksuele revolutie moeten, nu ze zelf ouders zijn, grenzen leren trekken. Dat belemmert hun kinderen niet, maar helpt ze juist.
‘Hemel is een spectaculair debuut van Hannah Hoekstra. De film sprankelt en gaat onder je huid zitten.’
‘Opmerkelijk en openhartig filmdebuut van Hannah Hoekstra. De broze band tussen vader en dochter vormt de kracht van Hemel. Het is aantrekken en afstoten, maar de ware aard van hun wederzijdse gevoelens blijft raadselachtig. Dat spanningsveld maakt Hemel een intrigerende film.’
‘Hoekstra speelt Hemel met precies de juiste mengeling van bravoure en twijfel. Ze is irritant én kwetsbaar. Het feit dat ze extreem dun is, en vaak naakt, versterkt die kwetsbaarheid. Hemel provoceert en beledigt, maar omdat ze zo breekbaar is, vergeef je haar veel. Hemel is pure cinema, en dat viel ook op in Berlijn, waar de film op het afgelopen filmfestival de FIPRESCI-prijs kreeg, de prijs van de internationale filmkritiek.’
‘Polak bezit een elegante, natuurlijke stijl van regisseren. Zonder expliciet verklaringen te strooien, of gedrag al te zeer te verklaren, weet ze het kleine drama in Hemel invoelbaar te maken. De frêle actrice Hannah Hoekstra oogt kwetsbaar en krachtig in de rol. Een rijk debuut.’
